Visages, Villages / Mekanlar ve Yüzler Belgeseli

Belgeseller benim dünyaya bakan pencerem. Bu pencereden bakınca sonsuzluğu, bilgiyi, umudu, başarıyı, pes etmeyişi, kişisel gelişimi, düşünceyi, yaratıcılığı ve daha birçoğunu görebildiğim manzaraya sahip.

Bir süredir belgesel izlemek için kendimi hazır hissetmiyordum ablamda öyle. Bizde bir huy var iyi mi kötü mü bilinmez ama. Özellikle belgesel ve kült bir yapım izleyeceksek ve ya okuyacaksak kendimizi buna hazır hissetmemiz gerekir. Noktasına virgülüne kadar içine girmek isteriz. Eğer bunu kaldıracak kafamız yoksa belgesel ve ya iyi bir yapımı başka zamana erteleriz.

Kendimizi iyi hissettiğimiz bir Cuma gecesiydi. Ablam Mekanlar ve Yüzler belgeselini uzun zaman önce keşfetmiş izleyelim dedi. Fragmana baktıktan sonra, fotoğraflar ve sanat, gittikleri yerleri sanat eserine döndürmesi hayli ilgimi çekmişti “e başlayalım hemen o halde” dedim.

Ünlü yönetmen Agnés Varda ile fotoğraf sanatçısı JR, minibüsleriyle keyifli bir yolculuğa çıkıyor. Fransa’nın farklı bölgelerinde gittikleri bu yolculukta insanlarla konuşup onların hikayelerini dinlerler ve resimlerini çekerler. Çektikleri resimleri büyük boylarda basıp değişik yerlere yapıştırırlar. Alanlarında çok tanınmış 2 ismin ortaklığıyla meydana gelmiş Mekanlar ve Yüzler belgeseli anılar ve hatırlamak üzerine çok şey anlatırken, farklı kuşaklara ait iki insanın yol boyunca ilerleyen dostluğunu da seyircilere aktarıyor.

Harika bir minibüsleri var ve belgesel boyunca her kesimden insana ulaşıyorlar. Gittikleri yerler bir süre sonrasında popüler oluyor bile diyebiliriz. Yeni tasarımları yani fotoğrafların basıldığı duvarları, evleri görenler bu yerlere gidiyor ve kimisiyle tanışmak istiyorlar. Kimi yerler turist bile çekmeye başlıyor.

Belgesel boyunca keyifli sohbete sizde eşlik ediyorsunuz sanki. Bazı yerlerde gerçekten ilham veren ve güzel konuşmaların, dikkat kesildiğim diyalogların olduğu bitmesini istemediğim bir yolculuk gibiydi.

Fotoğraflar burada basılıyor.

Birde dikkatimi çeken şu oldu. Çoğu insan mutluydu sanki gerçekten mutluydu. Özellikle kendilerini tanıtırlarken hissediyordum ki herkes kendi hayatının bilincinde. Kimse ne olduğunu küçümsemiyor herkes kendi yaptığı ile mutlu. Bu çok güzel ve önemli bir şey değil mi gerçekten?

Hayvancılık ile uğraşan bir hanımın şu sözleri çok güzeldi...