Kafkaesk Öyküler / Boğulan Dev / J.G. Ballard

Dev Olması İnsan Olmasını Gerektirmez (!)

Bir akşam üstü ablam bir kitap hediyesi ile geldi bana. “Kafkaesk öyküler”. Ne kadar mutlu olduğumu anlatamam. Kafka ile bağdaştırılarak bir çok öykü bir kitapta buluşmuştu. Tam istediğim gibi. Kitabın içinde öykü ile ilgili yorumlar da vardı. Kafka hakkında çok fazla bilgiye ulaşabilirim sonunda diye düşündüm.

Kitaptaki ilk öykü açlık sanatçısı idi. Bu öyküyü önceden okuduğum için daha önce okumadığım bir öyküye geçtim. Açlık sanatçısı öyküsü hakkında fikir edinmek isterseniz buraya tıklayabilirsiniz.

Kitabın ikinci öyküsü olan "Boğulan Dev" oldukça akıcı ve etkileyici. Bence kolay okunan öykülerden biri. Öyküyü anlamak ve hikayenin içine girmek gerçekten kolay bir şekilde gerçekleşiyor.. Öykü bir insanın, sahile vuran cansız devi anlatması ile başlıyor. O deve neler olduğu ve halkın ilgisi ile devam ediyor. Anlatıcının kim olduğunu bilmeden hikayede buluşuyorsunuz. Anlatıcı, sahilde yatan o devasa vücutlu devi anlatırken ben hayalimde canlandırmakta oldukça güçlük çektim. İnsanların devasa vücutlu bir insana yaptıkları şaşırtıyor. Yazarın da amacı budur belki... Devin üzerinde gezen insanlar, mağara gibi olan burun deliklerine giren gençler, yanaklarında dolaşırken eğlenenler, burun kemerine oturarak manzarayı izleyen insanlar ve daha nicesi... Öyle ki bu durum bir eleştiri mi yoksa sıradan doğa üstü bir kurgu mu bunu kestirebilmek zor.  

 İnsanların kendilerinden farklı olduğu için cansız bir bedene yaptıklarını okumak pek hayrete düşürdü beni. Ancak o harika betimlemelerde ben de bir an devin üzerinde gezinmişim gibi hissettim. Hikayeye girdikçe olağan bir durumla karşılaştım. Tabi ki insanlar onun parçalarını almışlar, esnafı dükkanına, kimisi başka yerlere hem asmış hem saklamışlar. Ve öykünün sonunda her olayda olduğu gibi dev de unutulmaya mahkum olmuştur...

Birçok eserde olduğu gibi bir obje üzerinden hikayeye bir anlam yüklemek anlamsız oluyor. Bu bütünlük içinde geçerli. Bu hikayede dev üzerinden hangi mesajın verilmek istendiğine kesin bir sonuçla yaklaşmak hata olur. Ancak bana kalırsa farklı olmak, değer görmemek için geçerli bir sebep. Çünkü o normal bir insan değil. Bunu yansıtan ise öyküdeki halkın tavrıdır. Ona bir değer göstermek ve yahut bir canlı muamelesi yapmak anlamsız. Sebebi; o normal bir canlı ölçüsünde değil. Farklı olması için yeterli bir sebep. Neden ölmüş, canı yanmış mı ve ya cinayet mi?  Karşındaki senden olmayınca bu soruların bir anlamı olması beklenemez. Bu sebeptendir ki saygı dahi hak etmez...

Bu kısacık öyküde bile beni durup düşündüren yazara sonsuz saygı ve sevgilerimi sunuyorum. On sayfalık bu öyküyü okumanızı isterim...