İstanbul'da Nefes Alabildiğim Mekan Gülhane

Güzel bir gün öğlesinde ruhani bunalımlarımın yüksek oluşuyla birlikte beni ne rahatlatır diye düşünürken ‘’tabii ki Gülhane çimenliği’’ dedi içimde ki ses. Yanıma örtü, öteberi ve kitaplarımı da alarak yola koyuldum. Buranın havasında benim ruhani şifam var. Örtümü yere serip uzandığım anla birlikte içimde dolaşan ne kötü bir his, ne bir kaygı, ne de gereksiz safsatalı düşünceler kalıyor. Ama ufak bir üzüntü ve serzeniş beynimi ele geçiriyor. Hatırlıyorum önceki halini, detaylara inmeye çalışıyorum. Havaların soğuk olduğu dönemlerde giremediğim Gülhane’de aklımın bir köşesinde duruyor. Bu güzel parkı çocuk parkına döndürmenin ne alemi vardı diye düşünüyorum. Çimenlere basamadığım günler geliyor aklıma, yana yana Nazım’ın Ceviz ağacını arıyorum bir yandan o zamanlar ağaçlar o kadar çoktu ki ne mümkün bulabileyim.  Şimdiler de parmaklarınızla sayabilirsiniz; o kadar az ağaç var… Gözlerimle yapıları süzüyorum hani şu içine giremediklerimiz ve dışında herhangi bir bilgilendirme yazmayan yapılar. O tarihi çeşmelerin bakımsızlığı savrulmuşluğu bir sızı bırakıyor bedenime. İşte böyle düşüncelerle kalkıp dolaşmaya başlıyorum. Önce kısa bir araştırma yapıyorum yeniden Gülhane parkı tarihi ile ilgili;

İsminin Gülhane olmasının sebebi içinde Topkapı Sarayının gül bahçelerinin bulunması. Bizans döneminde askeri kışlalar ve depolar bulunurmuş. Aynı zamanda Hagios Georgies manastırı ve Panagia Hodegetria Ayazması'nın bulunması nedeniyle bu bölge kutsal sayılırmış. 1839 tarihinde Tanzimat Fermanı'nın Gülhane'de okunmasından dolayı, bu fermana; Gülhane hattı humayun’u da deniyor. 2.Abdülhamid 1880'lerde ilk büyük müzenin burada yapılmasına izin vermiş. Müze-i Humayun’un yapılması sırasında bahçe düzenlemesi yapılmış ve müzeyle birlikte halka açılmış.

Atatürk, 24 Kasım 1928'de Gülhane'de düzenlenen törende "başöğretmen" şanını alarak Latin harflerini halka tanıtmış ve burada ilk dersini vermiş.

Zamanında içerisinde hayvanat bahçesinin bile olduğu İstanbul’un en güzel ve en büyük parklarından biriydi. Tüm zamanlar boyunca o kadar çalışmalar yapıldı ki son 4-5 yıl öncesiyle bile arada bariz büyüklük farkı var.

İçerisinde;

İslam Bilim ve Teknoloji Tarihi Müzesi bulunuyor. Dışarıdan oldukça büyük görünen bir yapı. Müzeyle ilgili bilgileri bir başka yazımda vereceğim. Müze her gün açık ve Müzekart geçerli. Müzekartınız yoksa ücreti 10 tl.

İslam bilim ve teknoloji tarihi müzesi , Gülhane

Ahmet Hamdi Tanpınar Edebiyat Müze Kütüphanesi; Türkiye’de yeni bir tür olan Müze-Kütüphanelerin ilk örneklerinden. Pazar günleri hariç diğer günler 10.00 ile 19.00 saatleri arasında açık. İçerisi sizi sizden alacaktır bence. Çok sayıda yazarın eşyası, kitapların özgün basımlarını inceleyebilirsiniz.

Ahmet Hamdi Tanpınar müzesi

İstanbul'da Nefes Alabildiğim Mekan Gülhane Parkı artık eski doğallığını ne yazık ki yitirsede. Bende hala hayranlık uyandırmaya devam ediyor. Sanki hem sevip hem sevilirmiş gibi bir his. Gülhane’den söz açılır da Nazım Hikmet’ten Ceviz Ağacı okunmaz mı hiç. Son satırlarım onundur.

CEVİZ AĞACI

Başım köpük köpük bulut, içim dışım deniz,

ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda,

budak budak, şerham şerham ihtiyar bir ceviz.

Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda.

Yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl.

Yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril,

koparıver, gözlerinin, gülüm, yaşını sil.

Yapraklarım ellerimdir, tam yüz bin elim var.

Yüz bin elle dokunurum sana, İstanbul'a.

Yapraklarım gözlerimdir, şaşarak bakarım.

Yüz bin gözle seyrederim seni, İstanbul'u.

Yüz bin yürek gibi çarpar, çarpar yapraklarım.

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda.

Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.